***************

آن روزها رفتند


آن روزهای خوب


ان روزهای سالم سرشار


آن آسمانهای پر از پولک


ان شاخساران پر از گیلاس


آن خانه های تکیه داده در حفاظ سبز پیچکهابه یکدیگر

اکنون دختری تنهاست...

من و تو ...!!!

من و تو کم بودیم ...

گفتنی ها کم نیست، من و تو کم بودیم

خشک و پژمرده و تا روی زمین خم بودیم

گفتنی ها کم نیست ، من و تو کم گفتیم

مثل هذیان دم مرگ از آغاز چنین درهم و برهم گفتیم

دیدنی ها کم نیست ، من و تو کم دیدیم

بی سبب از ژائیز جای میلاد اقاقی ها را پرسیدیم

چیدنی ها کم نیست ، من و تو کم چیدیم

وقت گل دادن عشق روی دارقالی بی سبب حتی پرتاب گل سرخی را ترسیدیم

خواندنی ها کم نیست ، من و تو کم خواندیم

من و تو ساده ترین شکل سرودن را در معبر باد با دهانی بسته واماندیم

من و تو کم بودیم ، من و تو اما در میدانها اینک اندازه ما می خوانیم .

ما به اندازه ما می بینیم ، ما به اندازه ما می چینیم

ما به اندازه ما می گوییم ، ما به اندازه ما می روئیم

من و تو کم نه ، که باید شب بی رحم و گل مریم و بیداری شبنم باشیم

من و تو کم نه و درهم نه ، که می باید با هم باشیم !!!

من و تو حق داریم در شب این جنبش ، نبض آدم باشیم

من و تو حق داریم که به اندازه ما هم شده با هم باشیم !!

گفتنی ها کم نیست ...





 

تـــاراج

گفتم تو بیایی
غم با همه بزرگی
                        غم با همه لجاجت

سر به پایت ساید
                                  چون
                                                تو بزرگی
                                                تو جسوری
تو همانند یه کوه
مثل دریایی
                                  اما
تو نیامدی و
                                                همه هستی من را 
غم تاراج کرد